Kâmil mürşidler yeryüzünün sönmez kandilleridir. Etraflarında bulunan, kendilerine tabi olan kimseler onların ziyasından nasip ve istidatlarına göre istifade ederler. O kadar ki pek çoğu, bu ziya sayesinde giderek güzelleşen ahlâklarının farkına dahi varamaz.
Bu yüzden kâmil bir mürşid, her zaman kibrit-i ahmer gibi kıymetli ve değerlidir. Değersiz madenleri altına dönüştürmede kibrit-i ahmer nasıl bir fonksiyona sahipse, kötü ahlâkı güzele çevirmede de “kâmil mürşid” benzer fonksiyona sahiptir.
Kâmil mürşidler, evvelce başka bir mürşid-i kâmilin elinde yetişmiş, onun vesilesiyle ahlâki gelişimlerini tamamlamış ve böylece güzel ahlâkın imarına layık görülmüş seçkin kimselerdir.
Tek yapılması gereken, mübarek ellerini tutmak, adımlarını takip etmek, sözlerini önemseyip uygulamaktır.
Bu, kişiyi ahlâki olgunluğa eriştirecek tesirli bir yoldur…
Değil mi ki, o yola girene “mürid” denmiştir. Çünkü mürid, “isteyen, irade eden kimse” demektir. İstediği en önemli şey ise, “ahlâk-ı hasene” olarak da tabir edilen güzel ahlâka mâlik olmaktır.
Güzel ahlâka; yani Kur’an ahlâkına…
Bu, aynı zamanda Hz. Peygamberin de (s.a.v.) hayatına tatbik etmiş olduğu ahlâk modelidir.
Hatırlayın; Hz. Aişe (r.anha) validemize Hz. Peygamber’in (s.a.v.) ahlâkı sorulduğunda
- “Siz Kur’an okumuyor musunuz? Onun ahlâkı Kur’an’dı” buyurmuştu.
Sahabe bu ahlâkı bizzat Hz. Peygamber’den (s.a.v.) ikmâl etmişti.
Şimdi O (s.a.v.), aramızda değil.
Ama hamdolsun; peygamber vârisi olan rabbâni âlimler, kâmil mürşidler var.
Bugün onların Allah’ın ipine sımsıkı sarılı olan o mübarek ellerini tutmak, Hz. Peygamber’in (s.a.v.) dest-i saadetlerini tutmak gibidir; insanı kurtuluş ve salâha ulaştırır…
Sizce de, ahlâki yozlaşmanın giderek arttığı, kötü ahlakın tebcil ve takdir gördüğü, hayâsızlığın alkışlandığı günümüzde o elleri tutmaya her zamankinden daha fazla ihtiyacımız yok mu?…
