Allah dostlarından İbrahim Havvâs (k.s) hazretleri anlatıyor:
“Bir gün sahrada, civarında su bulunan bir ağacın yanına varmıştım. Yüzünü bana doğru çevirmiş kocaman bir aslan gördüm. Artık Hakk’ın hükmüne teslim olmuştum. Bana yaklaşırken topallıyordu; geldi önüme yatıp uyudu ve inlemeye başladı. Dikkatli bakınca, ayağının şişmiş ve içinde irin birikmiş olduğunu gördüm. İçindeki irin aksın, diye bir ağaç alıp ayağını yardım, sonra da yarayı bir çaputla sardım. Arslan kalkıp gitti. Bir müddet geçtikten sonra yanında yavrusu ile birlikte geri geldi. Kuyruklarını sallaya sallaya çevremde dolaşıyorlardı. Getirmiş oldukları bir somunu da önüme koymuşlardı.”[1]
