Kays b. Sa‘d b. Ubâde’ye,
—Senden daha cömert birini gördün mü?” diye sorulunca:
—Evet” deyip şöyle anlatmıştır:
“Çölde bir kadının evine misafir olduk. Kocası da geldi. Kadın kocasına,
—Sana iki tane misafir geldi’ dedi. Adam kalkıp bir deve getirip kesti, onu pişirip önümüze koydu ve:
—Buyurun, istediğiniz şekilde yiyiniz’ dedi.
Ertesi gün olunca, adam bir deve daha kesip pişirerek önümüze koydu. Biz kendisine:
—Dün kestiğin hayvanın ancak bir kısmını yiyebildik, keşke bunu kesmeseydiniz’ dedik. Adam:
—Ben misafirlerime üzerinden bir gece geçmiş eti yedirmem, taze yemelisiniz’ dedi. Adamın yanında iki veya üç gün kaldık. Sürekli yağmur yağıyordu. Adam da her gün aynısını yapıyordu.
Evden ayrılmak istediğimiz zaman, adamın evine 100 dinar altın bıraktık, hanımına da:
—Bizim için kocandan özür dileyip bunu kabul etmesini söyle’ dedik ve yola çıktık. Daha öğle olmadan arkamızdan bir adamın bize seslendiğini işittik. Adam:
—Durun, ey uğursuz kafile! Bana yaptığım iyiliğin karşılığını mı verdiniz?’ diye sesleniyordu. Sonra bize yetişti, elindeki altınları uzatarak:
—Bunları geri alacaksınız, yoksa sizi şu mızrağımla yaralarım’ dedi. Biz de mecburen aldık, adam da geri döndü.*
____________________________________
* Kuşeyri Risalesi, Fütüvvet (Cömertlik Ve Mertlik), 478, Semerkand Yayınları
